بیسبال یا فوتبال؟ برخلاف تصور خیلی ها، ژاپنی ها بین این دو ورزش پرطرفدار بیسبال را انتخاب می کنند؛ پس خیلی تعجب ندارد که «یو درویش» بین مردم این کشور محبوبیت بیشتری از ناکاتا و ناکامور داشته باشد. چرا که بیسبال محبوب ترین ورزش در میان ژاپنی هاست و روزی نیست که تلویزیون این کشور، مسابقات بیسبال پخش نکند یا دست کم گزارش های مفصلی از نتایج مسابقات داخلی یا حتی لیگ بیسبال آمریکا در برنامه هایش نداشته باشد.
درست به همین دلیل، ورزشکارن بیسبال گران ترین ورزشکاران ژاپنی هستند و چنان قراردادهای سنگینی با باشگاه های داخلی یا باشگاه های آمریکایی می بندند که فوتبالیست های طراز اول این کشور را هم انگشت به دهان گذاشته اند.
یو درویش یکی از این بیسبالیست هاست که برای بیسبال دوستان ژاپنی و غیرژاپنی نامی آشناست. جوانی 26 ساله که خبر قرارداد 60 میلیون دلاری او با باشگاه آمریکایی تگزاس رنجرز این روزها حسابی خبرساز شده است؛ چراکه این رقم، گران ترین قیمتی است که یک باشگاه آمریکایی برای یک بازیکن ژاپنی تا به حال پرداخت کرده است.
این بیسبالیست مشهور، همیشه در پست پرتاب گر بازی می کند و با قد یک متر و نود و شش سانتی متری اش یک سر و گردن بلندتر از هم تیمی هایش است، همین طور به خاطر ژن ورزشکاری که از پدر به ارث برده، امروز به عنوان یکی از موفق ترین بیسبالیست های دنیا هم شناخته می شود.
همانطور که تا به حال حدس زده اید، یو درویش از پدری ایرانی و مادری ژاپنی متولد شده و نام کاملش «فرید درویش صفت» است اما در ژاپن همه او را با نام یو درویش می شناسند. پدرش فرزاد درویش صفت در جوانی بازیکن فوتبال بوده و در سن 17 سالگی برای تحصیل از ایران راهی آمریکا شده و در آنجا با همسرش یعنی مادر یو آشنا شده است.
نتیجه این آشنایی و ازدواج آنها، سفر به ژاپن و در نهایت سکونت در این کشور آسیایی است. البته فرزاد درویش صفت می گوید که قصد داشته دوباره برای ادامه تحصیل به آمریکا برگردد اما از آنجا که شیفته فرهنگ ژاپن و نقاط مشترک زیاد آن با فرهنگ ایران شده بود در این کشور ماندگار شد.
او در حال حاضر علاوه بر اداره «گالری درویش» که ارائه کننده صنایع دستی ایران است و در شهر اوسکا قرار دارد، مشاور فدراسیون بیسبال ایران هم است.
تولد یک پدیده
یو از هشت سالگی ورزش را آغاز کرد و ابتدا به زمین هاکی روی یخ پا گذاشت اما به خاطر سخت بودن تمرینات هاکی آن را رها کرد و تصمیم گرفت بیسبال را به طور جدی دنبال کند و نکته عجیب اینجا بود که او بعد از گذشت چند سال در این ورزش چنان استعدادی از خودش نشان داد که پیشنهادات خوبی از بیش از 5 دبیرستان ژاپنی برای بازی در تیم های شان دریافت کرد و این آغاز موفقیت های خبرساز این بازیکن ایرانی الاصل بود.
اولین قرارداد یو درویش در سال 2004 با تیم «نیپونهام» منعقد شد؛ پدر او نظارت بر این قرارداد را به عهده داشت و به این ترتیب یو در سن 18 سالگی قراردادی 100 میلیون ینی (سالانه 15 میلیون ین) را امضا کرد که یک سال بعد این مبلغ دوبرابر شد از این به بعد بود که مبلغ قراردادهای یو درویش به شدت سیر صعودی به خود گرفت؛ طوری که در سن 24 سالگی یعنی تنها شش سال بعد از حضور حرفه ای او در این ورزش، او قرارداد سالانه ای به مبلغ 500 میلیون ین امضا کرد و رکورد جوان ترین بازیکن بیسبال را که تا آن زمان موفق شده بود چنین قرارداد سنگینی ببندد شکست؛ رکورد قبلی در دست بیسبالیستی به نام ایچی رو بود که در سن 25 سالگی توانسته بود قراردادی به همین مبلغ ببندد. البته پست ایچی رو با پست درویش فرق دارد؛ او توپ زن است و درویش پرتاب گر.)
رقم جنجالی
به هر حال تکنیک بالای یو درویش هنگام پرتاب توپ و سرعت بالای توپ های او (156k/h بالاترین سرعت ثبت شده) توجه تیم های دسته اول آمریکا را به سوی این بازیکن جلب کرد تا اینکه بالاخره تیم تگزاس رنجرز موفق شد او را با مبلغ 60 میلیون دلار برای مدت شش سال در اختیار بگیرد.
برای یک بازیکن ژاپنی حضور در لیگ بیسبال آمریکا نمی تواند بدون تشویش و نگرانی باشد اما یو درویش وقتی خبرنگاران از او پرسیدند که آیا دلهره و نگرانی ای به خاطر بازی در لیگ آمریکا دارد یا نه، پاسخ داد که اصلا احساس اضطراب و تشویش ندارد.
با این پاسخ سرراست و محکم شکی نیست که او خود را در قد و قامت بهترین بیسبالیست های آمریکایی دیده است. به هر حال بیسبال ژاپن از بیسبال کشورهایی مثل آمریکا و کوبا چیزی کم ندارد. گفتنی است که کتابی نیز درباره تکنیک های منحصر به فرد یو درویش در پرتاب توپ چاپ شده است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
